🐠 Sepsa U Dzieci Forum

Wcześniaki i dzieci z chorobami np. układu nerwowego otrzymują 4 dawki: w 2 miesiącu życia, w 4 miesiącu życia, w 5 – 6 miesiącu życia i ostatnią między 11 a 15 miesiącem życia. Szczepionkę podaje się w zastrzyku, domięśniowo u małych dzieci w mięsień naramienny natomiast u niemowląt w przednio – boczną powierzchnię uda. Głośne w prasie i telewizji przypadki sepsy u dzieci, czy ogólnie zdrowych żołnierzy i studentów, były w większości spowodowane przez meningokoki. W latach 2012 i 2013 zgłoszono w Polsce po około 250 przypadków choroby meningokokowej, w tym około 150 przypadków sepsy. Chorowały najczęściej dzieci do 4. roku życia. Artykuł z ;Ogólnopolska Gazeta Porozumienia Zielonogórskiego Dla Pacjentów "Zdrowie dla każdego" Od czasu kiedy w radiu,telewizji ,gazetach pada słowo sepsa,słyszę w gabinecie;"Pani Doktor ja chcę zaszczepić moje dziecko na sepsę".Proszę wówczas aby matka usiadła i staram się wytłumaczyć istotę sprawy.Trwa to nieraz długo.Widze ,że kobieta patrzy na mnie z Sepsa u dzieci prowadzi do bezpośredniego zagrożenia życia, bo organizm nie jest w stanie samodzielnie poradzić sobie z postępującym zakażeniem. Zarówno ratownicy, jak i rodzice dzieci, które miały sepsę, przekonują, że jeśli malec czuje się gorzej niż kiedykolwiek, a choroba różni się od dotychczasowo przebytych, warto Sepsą nie można się zarazić, ale można się zarazić chorobą zakaźną, która w pewnych określonych warunkach może wywołać objawy sepsy. Do chorób, które mogą doprowadzić do pojawienia się sepsy, należą: meningokoki. gronkowce. pneumokoki. paciorkowce. E. coli. Candida albicans. wirusy wywołujące gorączki krwotoczne. Na zapalenia płuc i inne choroby wywołane przez Streptococcus pneumoniae chorują też osoby starsze, po 60 r. życia. A one bardzo łatwo łapią infekcje od dzieci i na odwrót - źródłem zakażenia dziecka może być również jego babcia czy dziadek. Tak naprawdę również osoby starsze powinny się szczepić przeciw pneumokokom. Sepsa u dorosłych objawia się podobnie, jak u dzieci. Zakażenie ogólnoustrojowe ma zazwyczaj gwałtowny przebieg, czego następstwem jest niewydolność wielonarządowa manifestująca się: zaburzeniami czynności układu krążenia, a konkretnie hipotensją, czyli spadkiem ciśnienia skurczowego < 90 mm hg, lub < 70 mm hg utrzymującym W przypadku dzieci sepsa została omówiona w osobnych dokumencie, który ukazał się w lutym 2020 roku, a więc na początku pandemii COVID-19. - Dokument ten jest niezwykle istotny w kontekście rozpoznawania i leczenia sepsy, która jest jednym z większych problemów zdrowotnych XXI wieku. Sepsa u dzieci – rozpoznawanie i postępowanie. Czynniki ryzyka, ocena ciężkości choroby, wskazania do hospitalizacji. U każdego dziecka w pierwszych latach życia występują wielokrotne epizody infekcji – najczęściej wirusowych zakażeń dróg oddechowych i zakażeń żołądkowo-jelitowych. Wiele takich epizodów ma łagodny i Objawy sepsy u dzieci. Sepsa, zwana powszechnie posocznicą, oznacza stan zagrażający życiu, w którego przebiegu dochodzi do uszkodzeń i dysfunkcji wielu różnych tkanek oraz narządów wewnętrznych. Taki stan spowodowany jest nieprawidłową (rozregulowaną) odpowiedzią organizmu na zakażenie bakteryjne, wirusowe lub grzybicze. Posocznica u młodzieży. Grupę ryzyka stanowią też nastolatkowie. Aż 20% młodych ludzi jest nosicielami meningokoków i są tego zupełnie nieświadomi. Bakterie bytują w wydzielinie jamy nosowo-gardłowej. Niezwykle łatwo się nimi zarazić, na przykład przez pocałunek, dzielenie jedzenia czy napojów, a nawet papierosa. Sepsa u Objawy sepsy u dzieci nie są jednoznaczne. Sepsa u dzieci może mieć podobne objawy jak grypa tj.: wysoka gorączka, ból głowy, osłabienie i ból mięśni. Charakterystycznym objawem sepsy u dzieci jest drobna wysypka na rękach i nogach. W niektórych przypadkach sepsa u dzieci może wiązać się z nieznacznym obniżeniem temperatury ciała. nFVtvQu. To nie choroba, a sieje śmierć. Może dopaść każdego. Ratunkiem jest świadomość istnienia sepsy i znajomość jej objawów, co daje szansę na szybkie podanie leków. Każda godzina zwłoki zmniejsza szanse pacjenta na zdrowie i życie. Fot. PAP 13 września obchodzimy Światowy Dzień Sepsy, który ma uwrażliwić zarówno pracowników służby zdrowia, jak i pacjentów, na ryzyko, jakie niesie sepsa oraz na istotne szczegóły, na które trzeba zwracać uwagę w sytuacji każdego zakażenia drobnoustrojami. Co to jest sepsa? Słowo sepsa pochodzi z greki i po raz pierwszy w medycznych pismach pojawiło się u Hipokratesa. Można powiedzieć, że oznacza proces niszczący życie. Nie jest to choroba, a zespół objawów, które towarzyszą silnemu zakażeniu organizmu drobnoustrojami. Mogą to być grzyby, wirusy, ale najczęściej sepsę powodują bakterie. – Bez zakażenia drobnoustrojami sepsy nie ma. Sepsa może być konsekwencją każdego zakażenia – podkreśla anestezjolog prof. Andrzej Kuebler. Czy sepsa jest groźna? Bardzo, ponieważ często doprowadza do śmierci, która na dodatek następuje dosłownie w ciągu kilkunastu godzin. Według WHO na świecie co 3-4 minuty ktoś umiera z powodu sepsy. Jak mówi prof. Kuebler, w Polsce przypadków sepsy jest co najmniej 50 tys. rocznie, a co drugi chory umiera. Współczynnik zgonów z powodu tego stanu to 65 na 100 tys. mieszkańców. Dla porównania współczynnik zgonów z powodu raka tchawicy, płuc i oskrzeli wynosi 59/100 tys., a zawałów serca – 49/100 tys. Sepsa doprowadza do uszkodzenia tkanek i narządów wskutek niewłaściwej reakcji organizmu na zakażenie. Jej istotą jest zmiana reakcji organizmu na zagrożenie z prawidłowej na nieprawidłową. Jednak na początku zawsze musi nastąpić inwazja patogenów. „Jeśli sepsę porówna się do wojny, to drobnoustroje można porównać do armii najeźdźcy, która istotnie wpływa na jej przebieg. Drobnoustroje charakteryzują się całą gamą czynników zjadliwości, ułatwiających atak na gospodarza” – czytamy w książce prof. Kueblera pt. „Sepsa”. W odpowiedzi na atak organizm w procesie septycznym zaczyna w pewnym momencie podejmować niewłaściwe działania. – W efekcie organizm zaczyna uszkadzać własne tkanki i narządy – podkreśla profesor. Jakie są objawy sepsy Eksperci wskazują na fakt, że do wysokiej śmiertelności z powodu sepsy dochodzi z powodu mało swoistych objawów na początku jej rozwoju. To: Gorączka (ale nie zawsze występuje!) Dreszcze Poczucie zimna Szybki oddech, duszność Ból i złe samopoczucie Spocona skóra Wysypka nieznikająca po ucisku Przyspieszone bicie serca Pogorszenie kontaktu z otoczeniem, dezorientacja. Takie objawy mogą jednak sugerować wiele innych problemów (choć pojawienie się wysypki to już groźny symptom w sepsie, a na końcowym jej etapie ciało chorego pokrywają rozległe wybroczyny). - W odróżnieniu od np. zawału serca, sepsa nie ma swoistych markerów rozpoznania, w rodzaju EKG czy określenia poziomu odpowiednich enzymów. Dlatego diagnoza opiera się na obserwacji klinicznej i ocenie przebiegu zmian czynności w organizmie – mówi prof. Kuebler. Dr Alicja Karney, dyrektor ds. medycznych Instytutu Matki i Dziecka, apeluje o szczególną uważność zarówno do lekarzy, jak i bliskich pacjenta, który zmaga się z jakimś zakażeniem. Wskazuje, że o rozwoju sepsy może świadczyć zmiana zachowania. – Dziecko w przebiegu dotychczasowych chorób było na przykład senne, a matka zauważa teraz, że jest pobudzone, lub na odwrót, albo jest senne. Matki mówią czasem: „Jest jakieś inne” – dodaje. Pacjent, u którego rozwija się sepsa, często ma zimne dłonie i obniżone ciśnienie tętnicze. To jednak także nie są przecież swoiste objawy. Dlaczego w sepsie czas jest ważny? Eksperci podają, że każda godzina zwłoki w podaniu antybiotyku w czasie rozwoju sepsy zwiększa śmiertelność z jej powodu o 8 proc. - pamiętajmy, że sepsa może zabić w ciągu 24 godzin. Według prof. Kueblera, lekarze, tak jak w razie zgłoszenia się pacjenta z bólem w klatce piersiowej muszą najpierw wykluczyć (lub potwierdzić) zawał, tak w razie zakażenia, muszą pamiętać o możliwości rozwoju sepsy. Dr Karney radzi, żeby rodzice dzieci, które „są jakieś inne” i czują silny niepokój, byli czujni i nie ustawali w szukaniu przyczyny takiego stanu. – Może nawet nie jest złym pomysłem pytać lekarza, czy podejrzewa rozwój sepsy – dywaguje. Po to, by uczulić lekarza pierwszego kontaktu, do którego najczęściej z pierwszymi objawami sepsy rodzice zabierają dziecko, że w przebiegu zakażenia wirusami, grzybami czy bakteriami może dojść do sepsy. Jakie bakterie wywołują sepsę? Wbrew pozorom najczęściej nie te szpitalne, choć pobyt w szpitalu jest czynnikiem rozwoju sepsy, choćby z tego powodu, że w szpitalu przebywają osoby bardziej narażone na zakażenie, ponieważ są osłabione chorobami. Według CDC (Centres for Disease and Control – agendy rządowej USA mającej na celu monitorowanie chorobowości i sposobów zapobiegania chorobom) około 80 proc. przypadków sepsy jest wywoływanych przez bakterie pozaszpitalne. Wśród nich prym wiodą meningokoki, czyli dwoinki zapalenia opon mózgowych. Inne bakterie, które często prowadzą do sepsy to: Paciorkowce (odpowiedzialne za wywołanie anginy, ale i zapalenia mieszków włosowych) Pałeczki hemofilne typu B (wywołują zapalenie płuc). Sepsa wywołana w przebiegu zakażenia meningokokami jest niezwykle groźna, ponieważ jest „piorunująca” – często w przypadku nierozpoznania od pierwszych objawów do śmierci mija doba. - Sepsa wywołana meningokokami to około przypadków 200-300 rocznie – mówi dr Karney – Niby mało, ale każde zachorowanie jest niezwykle groźne. Wielu chorych umiera z powodu sepsy meningokokowej, a u 30 proc. tych, którzy przeżyli, pozostają trwałe uszkodzenia (np. upośledzenie słuchu lub głuchota, utrata kończyny z powodu konieczności amputacji, cofnięcie w rozwoju – problemy intelektualne). Co to są meningokoki To bakterie – dwoinki zapalenia opon mózgowych. Wielu z nas jest ich bezobjawowymi nosicielami – kolonizują nosogardziel (badania wykazały ich obecność u 10 proc. zdrowej populacji). Przenoszą się drogą kropelkową. Mogą wywołać niegroźne zapalenie gardła, ale i niebezpieczne zapalenie opon mózgowych oraz inwazyjną chorobę meningokokową. Ok. 60-90 proc. zakażeń meningokokowych dotyczy dzieci i młodzieży. Ile trwa leczenie sepsy i kto ją leczy Może być długotrwałe i konieczne jest podawanie antybiotyków. Pacjenci leczeni są w szpitalu, najczęściej na oddziałach intensywnej terapii. Wyspecjalizowani w terapii sepsy są anestezjolodzy. Pacjent na Oddziale Intensywnej Terapii (OIT) z powodu sepsy może spędzić nawet 20 dni, przy czym na pobycie w OIT leczenie się nie kończy. W wielu przypadkach konieczna jest rehabilitacja wskutek uszkodzenia narządów podczas sepsy. „Większość [pacjentów wypisanych ze szpitala po sepsie – przyp. red] przejawia poważne zaburzenia czynności organizmu (…). Są to Zaburzenia snu Halucynacje, napady paniki Bóle mięśni i stawów Krańcowe zmęczenie Zaburzenia koncentracji Upośledzenie czynności umysłowych Utrata samooceny i wiary w siebie. Czy sepsa jest zaraźliwa Sepsa nie, nie jest to choroba, którą można się zarazić. Ale niektórymi chorobami zakaźnymi, w przebiegu których dochodzi do sepsy, już tak – np. zapaleniem gardła. Stąd, jeśli zostanie rozpoznany przypadek sepsy w przebiegu zakażenia meningokokami, wszyscy z otoczenia chorego otrzymują odpowiednią profilaktykę w postaci osłony antybiotykowej. Trzeba jednak pamiętać, że sepsa może wystąpić pod wpływem różnych czynników, zarówno zakaźnych, jak i niezakaźnych. Czy można się chronić przed sepsą? Skuteczną ochroną przed sepsą wywołaną przez niektóre bakterie są szczepienia: Przeciwko meningokokom (jest zalecane przez lekarzy, ale niefinansowane ze środków publicznych) Przeciwko pałeczce hemofilnej typu B (szczepienie jest obowiązkowe i finansowane ze środków publicznych) Przeciwko pneumokokom (od niedawna szczepienie jest finansowane ze środków publicznych). Przed zakażeniami innymi drobnoustrojami chronią podstawowe zasady higieny – częste mycie rąk, skuteczne leczenie zakażeń, niedzielenie kubka czy sztućców z innymi osobami itp. Komu przydarzyć się może sepsa Praktycznie każdemu, choć częstość występowania sepsy rośnie wraz z wiekiem. Ponad połowa jej przypadków diagnozowana jest u osób po 65. roku życia. Zapadalność na sepsę jest też znacząco wyższa u niemowląt niż w pozostałej części populacji. Jest jednak wyjątek. Dr Alicja Karney zwraca uwagę, że do sepsy w przebiegu zakażenia meningokokami dochodzi najczęściej u osób uprzednio zdrowych i młodych. Z uwagi na tryb życia nastolatków jest to – druga po małych dzieciach – grupa ryzyka takiego zakażenia. Justyna Wojteczek ( Źródła: Wypowiedzi ekspertów podczas konferencji „Wyprzedź sepsę – ochroń swoje dziecko” Andrzej Kuebler: Sepsa, wyd. Edra Urban & Partners, 2017 Ernest Kuchar: Zakażenia meningokokowe, sepsa meningokokowa, na portalu Medycyna Praktyczna fot. Adobe Stock Spis treści: Sepsa – objawy Co to jest sepsa? Diagnostyka sepsy Leczenie sepsy Szczepionka przeciwko sepsie Sepsa – objawy Objawy sepsy mogą być początkowo mylące i wskazywać na grypę lub infekcję ze strony układu pokarmowego. Niestety bardzo szybko postępują, a stan chorego błyskawicznie się pogarsza. Sepsie mogą towarzyszyć: przyspieszenie akcji serca do ponad 90 uderzeń na minutę, spadek temperatury ciała poniżej 36°C lub jej wzrost powyżej 38°C, przyspieszony oddech - ponad 20 oddechów na minutę, zmiany w morfologii krwi, niewydolność określonych narządów wewnętrznych wysypka na skórze (wysypka wybroczynowa), która nie znika pod wpływem nacisku, dezorientacja. grafika: Ula Bugaeva Na podstawie rozpoznania tych objawów stwierdza się obecność sepsy. Niestety takie dolegliwości mogą świadczyć też o wielu innych schorzeniach. A szybkie rozpoznanie w przypadku sepsy jest bardzo ważne – każda zwłoka w podaniu odpowiedniego antybiotyku zwiększa ryzyko śmierci. Objawami alarmowymi w przebiegu sepsy są: wybroczynowa wysypka (od innych wysypek różni się tym, że nie blednie po ucisku, ponieważ jej przyczyną są zakrzepy krwi w naczyniach; w celu rozpoznania wysypki wybroczynowej przeprowadza się test szklanki - po jej przyłożeniu i dociśnięciu do skóry można zauważyć, czy wysypka znika, czy nie), zaburzenia świadomości, trudności w oddychaniu, duszność, niewydolność krążenia. Sepsa do stanu ciężkiego może rozwinąć się w ciągu kilku, kilkunastu godzin. Co to jest sepsa? Dawniej sepsa nazywana była posocznicą. Nie jest chorobą, ale ogólną, złożoną reakcją organizmu na zakażenie. Kiedyś sepsą określano bakteryjne zakażenie krwi. Dziś wiadomo, że może zostać wywołana przez różne drobnoustroje, zarówno bakterie, jak i wirusy, grzyby i pasożyty. W praktyce jednak do sepsy najczęściej dochodzi na skutek zakażenia bakteryjnego, które rozprzestrzenia się drogą układu krwionośnego. Sepsa jest problemem nie tylko w szpitalach, zachorować może każdy. Szacuje się, że do ok. 80% zakażeń, które wywołują sepsę, dochodzi w warunkach pozaszpitalnych. Najbardziej narażeni są ludzie młodzi i starsi oraz z osłabionym układem odpornościowym. W Polsce rocznie odnotowuje się ok. 50 tys. przypadków sepsy. Na rozwój sepsy narażeni są także pacjenci przebywający na oddziale intensywnej terapii. Ze względu na ciężki stan chorych łatwiej może dojść u nich do zakażenia. Sepsie mogą sprzyjać: infekcje w obrębie jamy brzusznej, ciężkie zapalenie płuc, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, infekcje układu moczowego. Należy jednak pamiętać, że obecność tych chorób nie jest równoznaczna z rozwojem sepsy. I odwrotnie - do sepsy może dojść również w przypadku innych, niewymienionych wyżej infekcji. Rodzaje sepsy Ze względu na stopień nasilenia, wyróżnia się trzy postaci: sepsa, ciężka sepsa i wstrząs septyczny. W przypadku ciężkiej postaci mamy do czynienia z niewydolnością wielu narządów w organizmie. Wstrząs rozwija się, gdy dojdzie do spadku ciśnienia tętniczego, a przez to do niebezpiecznego spadku tkankowego przepływu krwi. Niezbędne jest podanie wówczas wazopresorów (leków obkurczających naczynia krwionośne). Rozróżnia się też sepsę noworodkową, dzieci, dorosłych i szpitalną. Diagnostyka sepsy Jeśli zachodzi u pacjenta podejrzenie sepsy, należy zrobić badanie przesiewowe krwi – wyhodowanie bakterii z posiewu. Na miarodajny wynik czasami trzeba zaczekać nawet 3 dni. Dlatego lekarz dokonuje już wstępnej diagnozy na podstawie wywiadu lekarskiego i dokładnego badania chorego. Poza badaniami krwi pomocne jest pobranie wydzielin z dróg oddechowych, płynu mózgowo-rdzeniowego, moczu. Przydatne jest też wykonanie RTG i USG. Leczenie sepsy Leczenie sepsy jest procesem długotrwałym i niestety nie daje 100% pewności co do jego skuteczności. W warunkach szpitalnych stosuje się antybiotykoterapię, leczenie kortykosteroidami, leki obkurczające naczynia krwionośne i pobudzające kurczliwość mięśnia sercowego oraz terapię aktywowanym białkiem C. Sposób leczenia może też zależeć od rodzaju patogenu, który przyczynił się do rozwoju sepsy i ogólnego stanu zdrowia pacjenta. Najczęściej zakażenie wywołują meningokoki, pneumokoki, paciorkowce, gronkowce. Podczas sepsy często pojawiają się ropnie, wtedy należy dokonać ich drenażu. U chorych stosuje się też leczenie objawowe. Czy istnieje szczepionka przeciwko sepsie? Niestety nie ma możliwości zaszczepienia się przeciwko wystąpieniu sepsy. W pewnym sensie zapobiegać mogą jej szczepienia przeciw innym patogenom – zabezpieczając przed rozwojem zakażenia w konsekwencji mogą też zapobiegać rozwojowi sepsy. Nie znaczy to jednak, że wykonanie szczepienia jest równoznaczne ze 100-procentowym bezpieczeństwem, a brak szczepień prowadzi do sepsy. Szczepienia przeciwko bakteriom, które mogą prowadzić do sepsy (np. szczepionka przeciwko meningokokom i pneumokokom) są szczególnie ważne w przypadku niemowląt , dzieci w wieku szkolnym i przedszkolnym. Treść artykułu pierwotnie została opublikowana Więcej na temat sepsy:SEPSA (posocznica) = objawy zakażenia krwi u noworodków i dzieciSepsa leczenie - ile trwa i na czym polega?Sepsa - objawy, leczenie, zaraźliwość Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!

sepsa u dzieci forum